Begin jaren tachtig is mijn Opa overleden. Mijn Oma woonde ver weg van mij. In Maastricht. Ze was vaak wel wat eenzaam. Ze maakte indertijd een gedicht voor haar kleinzoon. Ze schreef:
Tegenover mij aan tafel sta jij,
‘k vind het fijn, je maakt mij blij.
Ik heb je er zelf neergezet,
‘k geloof dat je altijd op mij let.
Als ik zit te eten, kijk je me aan,
puzzel ik vraag je, zal ’t wel gaan?
Leg ik een kaartje, komt niet altijd uit
‘ t scheelt soms een haartje.
Jij zegt nog een keer, vooruit.
Rolf, je bent een lieve kleinzoon
Jammer dat ik zo ver van je weg woon.
Jij bent nu 19 jaar
Onthoudt dit alles wat ik zeg is waar!
Je lacht tegen mij, van de foto zo blij
vergeet Oma niet en denk eens aan mij.
